تفریحی و سرگرمی

 تسنیم نوشت: لیست ۳۰ نفره ائتلاف اصلاح‌طلبان نهایى شد.

لیست 30 نفره ائتلاف اصلاح‌طلبان نهایى شد که اسامی آن به شرح ذیل است:

1- دکتر محمدرضا عارف
2- فریده اولاد قباد
3- محمد رضا بادامچى
4- دکتر کاظم جلالى
5-مهندس سهیلا جلودار زاده
6-دکتر فاطمه السادات حسینى
7- الیاس حضرتى
8-دکتر غلاموضا حیدرى
9-دکتر فاطمه ذوالقدر
10-علیرضا رحمتى
11-دکتر ابوالفضل سروش
12-فاطمه سعیدى
13-پروانه سلحشور
14-رحیم سمیحانى راد
15-طیبه سیاووشى
16-دکتر مهدى شیخ
17- دکتر محمود صادقى
18- محسن علیجانى زمانى
19-دکتر محمد جواد فتحى
20-مصطفى کواکبیان
21- احمد مازنى
22- پروانه مافى
23- علیرضا محجوب
24-داوود محمدى
25-على مطهرى
26-دکتر سید فرید موسوى
27-محمدرضا نجفى
28-بهروز نعمتى
29-محمد على وکیلى
30-عبدالرضا هاشم زائى

گردآوری و تنظیم توسط: سایت و مجله سرگرمی ناقلا

فرهنگیان ایران نوشت: همیشه آموزش و پرورش در کشور ما مورد بی توجهی های فراوانی قرار گرفته است چه از جهات مادی و چه معنوی !

 این بی توجهی ها هم خسارات جبران ناپذیری را به نسل های مختلف ما وارد کرده است .این آسیب ها در مدارس دولتی بعضا بیش از مدارس غیرانتفاعی خود را نشان می دهد ونتیجه آن هم بسیاری از معضلات فرهنگی - اجتماعی ما در جامعه است که همه به وضوح شاهد آن هستیم . لذا همیشه مدیران مدارس دولتی برای جبران کم کاری های بعضی مدیران بالادستی مجبور می شوند فعالیت های بعضا خلاف قانون انجام دهند تا مقداری از کمبود های مالی مدرسه را جبران نمایند .

یکی از آخرین فعالیت های خلافی که مخاطبان فرهنگیان ایران آن را ارسال کرده اند و یکی از مدیران مدارس دولتی در منطقه دو آموزش و پرورش شهر تهران انجام داده است به شرح زیر است:

وی در گفتگو با خبرنگار فرهنگیان ایران اظهار داشت یک روز که به دلیل خاصی به مدرسه پسرم رفتم تا کاری را انجام دهم متوجه حضور دخترانی با لباس های خارج از عرف جامعه یک شرکت آبمیوه شدم . بعد از مدت کوتاهی با هماهنگی مدیر مدرسه جشنی در مدرسه برگزار گردید که طی آن یکی از دخترهای آن شرکت به آواز خوانی و حرکات غیر عرفی پرداخت و به اصطلاح خودشان جشن شادی رابرای فرزندان مظلوم ما برگزار کردند و پس از آن هم به هر یک از دانش آموزان یک آبمیوه از آن شرکت هدیه داده شد.

از اینکه این عمل کاملا خلاف قانون می باشد و باید مدیر مربوطه توبیخ شود بگذریم نحوه تبلیغات خارج از شئونات اسلامی این شرکت گناه بسیار نابخشودنی می باشد. چرا که بعضا این کار ها در مدارس همه زحمات ما در بعضی موضوعات تربیتی را از بین می برد.نکته قابل تامل دیگری که در این موضوع باید به آن اشاره کنم قرار گرفتن این مدرسه در مناطق شمالی تهران است که مدیران این مدارس با مشکلات مالی کمتری درگیر هستند!

لذا از مسئولین مربوطه خواهشمندیم هرچه سریع تر از ورود این شرکت به دیگر مدارس جلوگیری کرده و مدیرانی را هم که این کار خلاف قانون را انجام داده اند برخورد قانونی لازم انجام شود.

در پایان گفتنی‌ است، فرهنگیان ایران تصاویری از این مراسم را در اختیار دارد و به جهت حفظ حرمت والدین گرامی و دبیران مدرسه از انتشار آن خودداری کرده است و نیز فرهنگیان ایران آمادگی دارد پاسخ مسئولان مدرسه و مسئولان آموزش و پرورش به این مطلب را در راستای انجام رسالت خبری و روشن شدن ابعاد دیگر ماجرا منتشر نماید. 

گردآوری و تنظیم توسط: سایت و مجله سرگرمی ناقلا

رامبد جوان، بازیگر کارگردان و مجری کشورمان تصویری از مجسمه ای که یکی از هنرمندان کشورمان ساخته را در صفحه شخصی اینستاگرامش منتشر کرد.

 باشگاه خبرنگاران جوان نوشت: رضا حسین زاده گوینده خبر به علت سکته در بیمارستان بستری شد.

رضا حسین زاده (متولد ۱۴ بهمن ۱۳۴۴ - محلهٔ مولوی تهران) یکی از گویندگان اخبار صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است.
او علوم سیاسی را تا لیسانس در دانشگاه استانبول ترکیه خوانده و کارشناسی ارشد ژورنالیستی را نیز در مرحله پایان‌نامه، نیمه‌تمام رها کرده است. با این حال صدایش باعث شده از 19 سالگی و خیلی زودتر از این ترقی‌های تحصیلی به خبر راه یابد.

وی 3 سال پیاپی جوایزی را از جشنواره خبر و برنامه‌های سیاسی ـ که قبل‌تر برگزار می‌شد ـ را بدست آورده است.

به گزارش ملیت به نقل از خبرگزاری فارس، سیدعباس عراقچی معاون وزیر امورخارجه  کشورمان وعضو ارشد تیم مذاکره کننده ایران با گروه5+1 تصویری از خودش ونوه‌اش را در صفحه شخصی اینستاگرامش منتشر کرد.

وی با انتشار این تصویر نوشت«نوه عزیز،علی آقا».

ایرنا نوشت: رئیس ستاد انتخابات شهرستان تهران با اشاره به اعلام نتیجه بررسی شکایت 26 داوطلب رد صلاحیت شده توسط هیات نظارت بر انتخابات استان تهران گفت: از این تعداد صلاحیت 9 داوطلب احراز و 16 نفر دیگر از سوی شورای نگهبان رد شده اند.

علی اصغر ناصربخت افزود: یک داوطلب نیز از شرکت در انتخابات مجلس شورای اسلامی انصراف داده است.

وی تصریح کرد: این نتایج به طور غیر رسمی اعلام شده و هنوز در سامانه جامع وزارت کشور به ثبت نرسیده است.

معاون سیاسی و انتظامی فرماندار تهران با بیان اینکه چهره شاخص اصلاح طلبی در بین این 26 نفر وجود ندارد گفت: دو چهره مشهور سیاسی از جناح اصولگرا در بین 9 داوطلب تأیید صلاحیت شده دیده می شود.

ناصربخت آمار نهایی داوطلبان تایید صلاحیت شده برای انتخابات مجلس شورای اسلامی در شهرستان تهران را یکهزار و 167 نفر ذکر کرد و گفت: صلاحیت یک هزار و 229 داوطلب انتخابات مجلس شورای اسلامی نیز احراز نشد.

رئیس ستاد انتخابات شهرستان تهران گفت: در مجموع 92 داوطلب نیز از شرکت در انتخابات مجلس شورای اسلامی در شهرستان تهران انصراف داده اند.

وی خاطرنشان کرد: با اتمام مرحله بررسی شکایت داوطلبان از سوی شورای نگهبان فردا (چهارشنبه) آگهی اسامی داوطلبان دهمین دوره مجلس شورای اسلامی از سوی فرمانداری تهران منتشر می شود.

استان تهران در مجموع 35 کرسی نمایندگی در مجلس شورای اسلامی دارد که 30 کرسی مربوط به حوزه انتخابیه تهران و هر کدام از پنج کرسی دیگر به سایر حوزه های انتخابیه اصلی استان تعلق دارند.

این استان دارای شش حوزه اصلی و 20 حوزه فرعی شامل شهرستان ها و بخش ها در انتخابات مجلس شورای اسلامی است.

انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی همزمان با انتخابات پنجمین دوره مجلس خبرگان رهبری هفتم اسفندماه سال جاری برگزار می شود.

خبر آنلاین نوشت: اندیشه فولادوند در جشنواره‌ی فیلم فجر امسال با فیلمی متفاوت که در گروه «هنر و تجربه» اکران شد، حضور داشت.

زهرا موسوی: اندیشه فولادوند که برای بسیاری از مخاطبانش علاوه بر بازیگری با دنیای شعر و شاعری شناخته می‌شود، در فیلم سینمایی «گاهی» بازی کرده است. فیلمی که بدون دوربین و به صورت سلفی فیلمبرداری شده است.

فولادوند علاوه بر این‌ها به تازگی با سریال «پشت بام تهران» هم بازی کرده بود که پخش این سریال امشب به پایان می‌رسد.

با این بازیگر سینما و تلویزیون درباره‌ی «گاهی» و حاشیه‌های «پشت بام تهران» گفت‌و‌گویی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

شما در جشنواره امسال با «گاهی» حضور داشتید. یک فیلم سلفی. چه شد که بازی در این فیلم متفاوت را پذیرفتید؟

ماجرای فیلم «گاهی» حدود دو سال و نیم پیش به تهیه‌کنندگی شخص دیگری با ترکیب بازیگران دیگری با من مطرح شد. البته آن زمان هم من برای همین نقش دعوت شدم. خیلی خیلی از ایده‌ی فیلمنامه خوشم آمده بود و خیلی دوست داشتم نتیجه‌ی این اثر را ببینم. بسیار دلباخته‌ی این ایده شده بودم. در بازیگری خیلی تجربه‌ی جذابی است که یتوانی در یک لحظه به جای فیلمبردار باشی. متاسفانه آن سال به دلایلی که من در جریان جزییاتش نیستم آن کار متوقف شد یعنی تهیه‌کننده با آقای رحمانی دچار مشکل شد و کار در پیش‌تولید متوقف شد و گروه کاملا از هم پاشید.

چه اتفاقی افتاد که بعد از این مدت دوباره کار فیلم از سر گرفته شد؟

در تمام این دو سال و نیم من گه گاه به این فیلم فکر می‌کردم و آشنایی زیادی هم با عوامل نداشتم که از سرنوشت فیلم سراغی بگیرم.
بعد از دو سال و نیم متوجه شدم که تهیه‌کننده دیگری می‌خواهد همان فیلمنامه را بسازد و من خیلی خوشحال شدم که این ایده بعد از دو سال و نیم بامن مطرح شد و دوباره برای همان نقش دعوت شدم و وقتی به این کار پیوستم شانس این را داشتم که در کنار دو تن از بازیگرانی که طرفدار آن‌ها هستم، قرار بگیرم. فریبرز عرب‌نیا که عزیز سینمای ایران است و خانم عاطفه نوری که از دوستان قدیمی من هستند. من به کارگردان و تهیه‌کنننده گفتم این نقش را فقط باید عاطفه نوری بازی کند که خوشبختانه دوستان پیگیری کردند و خانم نوری به تهران آمدند.

بازخوردهای تماشاگران «گاهی» در ایام جشنواره فیلم فجر چطور بود؟

راستش ما انتظار داشتیم موقع اکران برای اصحاب رسانه، تعدادی به این کار نظر مثبت داشته باشند و تعدادی نظر منفی. اصلا فکر نمی‌کردم مردم عادی هیجانی برای دیدن این فیلم داشته باشند.

من در صفحه‌ی اینستاگرامم هر شب گزارش جشنواره را می‌دادم و تقریبا در تمام اکران‌های مردمی «گاهی» شرکت کردم. از مردم استقبال خیلی گرمی دیدم. حتی در سینما آزادی جمعیت به اندازه‌ای بود که ما تقاضای سانس فوق‌العاده کردیم.

که این درخواست شما عملی نشد.

در کمال تعجب و به دلیل یک سری مسائل حاشیه‌ای دوستان تقاضای ما را رد کردند. علی‌رغم این که برای فیلم‌های دیگر این امکان فراهم شده بود.رییس سینما آزادی بعدها در یک نامه‌ی رسانه‌ای دلایل رد درخواست ما را بیان کردند ولی من باز هم قانع نشدم چون برای فیلم‌های دیگر این شرایط فراهم شده بود و سانس فوق‌العاده برایشان برگزار شد. استقبال مردم خیلی زیاد بود. در حدی که من تعجب کردم.

به نظر شما دلیل این استقبال گرم چه بود؟

شاید به این خاطر که هرچند این فیلم از لحاظ فرمی یک کار جدید محسوب می‌شود ولیکن در درامی که در آن شکل می‌گیرد از نوع کلاسیک است و به یک تراژدی ختم می‌شود و داستان در تماشاچی عام کشش داستانی ایجاد می‌کند. چون تماشاچی عام خیلی مجذوب فرم جدید نمی‌شود و بیشتر قصه را دنبال می‌کند.

در اکرانی که در کاخ میلاد هم داشتیم، اصحاب رسانه در سکوت و رضایت فیلم را تماشا کردند. چون معمولا این افراد با ترک سالن یا کف زدن اعتراض خود را به فیلم نشان می‌دهند ولی در اکران «گاهی» سالن تقریبا پر بود و فقط سی نفر سالن را ترک کرده بودند.

شما در اکران‌های مردمی در ایام جشنواره جشن امضای کتاب هم داشتید.

خیلی دوست داشتم خانم نوری و آقای عرب‌نیا در این زمان تهران می‌بودند. چرا که حضورشان در این بازه‌ی زمانی به تهییج تماشاگر کمک زیادی می‌کرد. متاسفانه در حال حاضر هردوی این عزیزان خارج از ایران هستند. من سعی می‌کردم جای خالی این عزیزان را پر کنم. مثلا قبل از اکران «گاهی»جشن شعرخوانی و امضای کتاب برگزار می‌کردم. دوستانی که به شعرهای من علاقه داشتند برای تماشای فیلم تشویق می‌شدند. تلاش می‌کردم بین ادبیات و سینما و جشن کتاب و سینمای ایران نوعی هم‌آمیزی برقرار کنم.

فکر می‌کنید «گاهی» در اکران عمومی هم موفق باشد؟

واقعا قابل حدس نیست. چون  این که چطور اکران بگیرد،خیلی مهم است . چون همین اکران در گروه هنر و تجربه هم مهم است که در چه فصلی و چه زمانی صورت بگیرد. من از آقای پورکیان تهیه کننده‌ی کار نقل قول می‌کنم. براساس آخرین صحبتی که در جشنواره با ایشان داشتم، گفتند برای اکران در گروه هنر و تجربه در ایام نوروز پیگیری می‌کنند.

ولی با همهاین‌ها چون «گاهی» فیلمی است که به حق در گروه هنر و تجربه اکران می‌شود یعنی واقعا تلفیقی از هنر و تجربه است و در گروه درستی اکران می‌شود، فکر می‌کنم اکران راضی‌کننده‌ای هم داشته باشد.

جشنواره امسال را به طور کلی از مدیریت و اجرا تا فیلم‌هایی که در آن شرکت داشتند، چگونه دیدید؟

من امسال با همه وجود درگیر اکران‌‌‌‌‌ «گاهی» بودم و برخلاف سال‌های گذشته موفق نشدم فیلم‌های زیادی را ببینم. فقط یکی دو تا فیلم‌ها را دیدم اما با نقدهایی که خواندم و اخباری که ازدوران تهیه فیلم‌ها داشتم و در جریان داستان‌هایی که فیلمنامه‌ها روایت می‌کنند بودم، به نظرم جشنواره معدل خوبی داشت، اما غافلگیر کننده نبود. یعنی ما هنوز در فضای همان جشنواره‌های 4 یا 5 سال پیش هستیم. فضای فیلم‌ها اکثرا آپارتمانی است یا فیلم‌ها قصه‌هایی دارند که اصلا مناسب روایت شدن در سینما نیست. یعنی شاید اگر این قصه‌ها در یک فیلم کوتاه روایت شوند یا به یک تله‌فیلم تبدیل شوند خیلی جذاب باشند ولی سینما یک‌سری جذابیت‌ها دارد که من از بین فیلم‌هایی که تماشا کردم، این جذابیت‌ها را در «بادیگارد» دیدم.

بعد از مدت‌ها احساس کردم فیلمی را دیدم که من را دوباره با جادوی سینما آشنا می‌کند. همه چیز در «بادیگارد»، سینما بود. همه چیز در «بادیگارد» اندازه است. برای دیدن این فیلم باید حتما به سینما بیایی و آن را روی پرده سینما ببینی ولی متاسفانه شصت تا هفتاد درصد فیلم‌ها دچاراصطلاحی شده‌ ند که یکی از منتقدین ما ابداع کرده‌اند به نام سندروم فرهادی. چندین سال است که فیلم‌ها در سینمای اجتماعی که مخصوصا در نه سال گذشته بسیار قوت گرفته و تقریبا به سینمای اصلی ما تبدیل شده، همه یکسان شده‌اند و به یک فضاهای تکرار شونده‌ی ارزان، تک لوکیشن و آپارتمانی تبدیل شده‌اند. تنوع ژانر نمی‌بینیم. مثلا ده فیلم را می‌بینی و فکر می‌کنی همه‌ی آن‌ها را یک نفر ساخته است.

سینما یعنی اگر فیلمی را روی پرده نبینی، همه چیز را از دست بدهی. الان فیلم‌های زیادی ساخته می‌شود که شما آن را به راحتی می‌توانی مثل تله‌فیلم در دستگاه تلویزیون منزلت ببینی و اصلا نیازی به آن شکوه و جلال و عظمت ندارد.
ما فیلم‌های اشتباهی را برای سینما تولید می‌کنیم. این فیلم‌ها کارهای درجه یکی هستند. ولی اکثرا به درد سینما نمی‌خورند. یکی از جاذبه‌های سینما جاذبه‌های تصویری است. اگر قرار است فضای آپارتمانی ببینیم می‌توانیم در صفحه‌ی لب تابمان هم ببینیم و نیازی نیست در صف بایستیم و بلیت سینما بگیریم.

نکته ای هست که می خواهم بگویم این است که معدل بازیگری در سینمای ایران از تمام معدل‌های ابعاد سینمای ایران بالاتر است. یعنی معدل بازیگری از کارگردانی بالاتر است یا معدل بازیگری از فیلمنامه‌نویسی صد پله بالاتر است. در سه چهار سال‌ گذشته شاهد موارد بسیاری از بازی‌های شاهکار و همپا با سینمای جهان در سینمای ایران بوده‌ایم ولی متاسفانه همان مشکل همیشگی یعنی ضعف فیلمنامه باعث می‌شود سینمای ایران نتواند معدل کلی خوبی داشته باشد.

شما جدیدا در تلویزیون هم سریال «پشت‌بام تهران» را داشتید که امشب به پایان می‌رسد.

تلویزیون برای بازیگرانی که بیشتر در سینما کار می‌کند، تجربه‌ی بسیار جالبی است. چون مدیوم سینما با تلویزیون فرق می‌کند. کار در تلویزیون سبک زندگی شما را به عنوان بازیگر تغییر می‌دهد.

مخاطب سینما یک مخاطب معینی است و فیلمی که یک و نیم میلیارد تومان بفروشد را پانزده میلیون نفر دیده‌اند ولی در ساعت کم‌بیننده‌ی تلویزیون، یک سریال به صورت میانگین پانزده میلیون بیننده دارد.

این مساله برای آدمی مثل من که دوست دارم زندگی آرامی داشته باشم و سرم در لاک خودم باشد، تجربه‌ی خیلی ترسناکی است.

چطور شد که بازی در نقش هاله را پذیرفتید؟

من این قصه را خواندم و در ابتدا نمی‌دانستم که «هاله» به شخصیت اصلی فیلم تبدیل می‌شود.

آقای نعمت‌اله از دوستان قدیمی من هستند. ایشان در مقام نویسنده از من دعوت به کار کردند چون من با کارگردان و تهیه‌کننده‌کار آشنایی نداشتم. در ضمن آقای بهزاد فراهانی و خانواده‌ی محترمشان از رفقای خیلی قدیمی من هستند و وقتی فهمیدم که قرار است با ایشان نقش پدر و دختر را بازی کنم، بسیار خوشحال شدم.

شخصیت «هاله» برای من بسیار پیچیده و جذاب بود و از من بسیار دور بود و به همین دلیل بازی در این نقش بسیار سخت و ریسکی بود.

یک دفعه‌ به خودم آمدم و دیدم یک سال کاری است که من سر این کار هستم چون همانطور که می‌دانید سال کاری ما از ابتدای پاییز تا انتهای زمستان است. پنج ماه و نیم در خدمت پروژه بودم.

بازتاب این سریال در بین مردم چطور بود؟

بازتاب کار در بین مردم برای من بسیار عجیب بود. خود من به دلیل مشغله‌های زیادی که دارم، فرصت تماشای برنامه‌های تلویزیونی را ندارم و فقط مشتری اخبار آن هستم. به همین دلیل تصور نمی‌کردم که مردم به این میزان تلویزیون تماشا می‌کنند.

این میزان استقبال اصلا برایم قابل حدس نبود. تجربه‌ی خیلی جالب بود. پایان کار کمی برای من غم‌انگیز بود ولی به یمن لطف و عشق مردم آن اندوه و غمی که برای من پیش آمده بود، از بین رفت و الان حال بهتری دارم.

چه اندوهی؟

یک ماه قبل از اینکه این کار بخواهد به پایان برسد ما دائما برای پایان آن در حال گفت‌و‌گو بودیم. یک بار آقای نویسنده یک پایانی را نوشتند که ما آن را فیلمبرداری هم کردیم. ولی آنقدر همه بر روی این کار حساسیت داشتند، بعد از چند روز گفتیم که این فرجام به درد این قصه نمی‌خورد. آقای نعمت‌اله هم رفتند و به پایان دیگری فکر کردند و حدود 25 روز قبل از پایان زمان فیلمبرداری قسمت‌های پایانی را نوشتند که به نظر من یک درام سلامت و بسیار زیبا بود.

یازده روز به انتهای کار، من یک مشکل عمیق و شدید حقوقی با تهیه‌کننده‌ی این سریال سرکارخانم زینب تقوایی پیدا کردم. این مشکل من از حدود دو ماه قبل شروع شده بود و حل نمی‌شد و چون به روزهای پایانی کار نزدیک می‌شدیم به اوج خودش رسیده بود و منجر به اختلافی یکی دو روزه بین من و تهیه‌کننده پیش آمد.

مدیر تولید کار یک قراری گذاشتند و مشکل من و تهیه‌کننده کار به صورت کامل حل شد و این مساله تمام شد. بعد از این ماجرا ده روز زمان باقی مانده بود و من سکانس‌های زیادی برای بازی کردن داشتم.

در این ده روز من هرچقدر منتظر شدم که برای ادامه کار با من تماس بگیرند، خبری نشد. هفت روز به این صورت گذشت. خیلی عجیب بود که من هفت روز استراحت داشته باشم چون در پنج ماه کار دو روز هم استراحت نداشتم. به همین دلیل روز هشتم خودم به مدیر تولید زنگ زدم. چون قرارداد من فسخ نشده بود و هنوز با پروژه در قرارداد بودم. بعدها فهمیدم آقای سعید نعمت‌اله نویسنده‌ی سریال بنا به مسئله‌ای که خودشان داشتند و من نفهمیدم چه چیزی باعث شد که دوستان تصمیم گرفتند فرجام شخصیت هاله را فیلمبرداری نکنند. چون من خیلی همکاری خوبی با این گروه داشتم و اقای نعمت‌اله و خانواده‌ی محترمشان از دوستان قدیمی من هستند، واقعا متوجه نشدم چرا این مساله پیش آمد.

پس اینطور شد که پایان «پشت‌بام تهران» تغییر کرد.

بله. مهم‌ترین سکانس‌های پایانی سریال حذف شد. مساله‌ی حقوقی من حل شده بود و قرارداد هم فسخ نشده بود. دوستان تهیه‌کننده به طور کامل حقوق من را پرداخت کردند ولی آقای نعمت‌اله در یک اقدام احساسات‌گرایانه به متن خودشان یک خصومتی را ورزیدند. مساله اصلا اندیشه فولادوند نیست. آقای نعمت‌اله نویسنده‌ی بسیار ماهری هستند و فرجامی که برای کار تعریف کرده بودند، بسیار زیبا بود.

متاسفانه شب گذشته متوجه شدم به جای همه سکانس‌هایی که فیلمبرداری نشده، نریشن گذاشته‌‌اند. مثلا غیاث در جایی تعریف می‌کند من و آیه و هاله مثل آبی که چاله را پیدا می‌کنه همدیگر را پیدا کردیم و توضیح نمی‌دهد که چطور.

رسانه‌ای شدن این مساله برای شما حاشیه نداشت؟

من وکیل خصومت آقای نعمت‌اله با متن خودشان نیستم ولی مجبور بودم این موضوع را رسانه‌ای کنم. کار من ادبیات است و هیچ‌کس از من نمی‌پذیرد که درامی را بازی کنم که این میزان کشش داستانی دارد و شخصیت من ناقص بماند. من از روز اول بر پایان این سریال توافق کرده بودم. ولی متاسفانه من فاقد مصونیت معنوی شدم و امشب و فردا شب هم این سریال تمام می‌شود. مساله حضور من نیست و نقد من یک مساله تخصصی است. این درام یک درام سلامت بود و متاسفانه در نهایت این اتفاق افتاد.

کسی برای این مساله پا پیش نگذاشت تا ماجرا را حل و فصل کند؟

خیلی از دوستان مدیران ومسئولین تلویزیون وارد ماجرا شدند و خیلی هم به من لطف داشتند ولی دیر شده بود. زمانی همه متوجه این موضوع شدند و خشم برانگیخته شد که فیلمبرداری رو به اتمام بود و نمی‌شد کار کرد. به همین دلیل من مقداری دل‌چرکین شدم.

به خصوص که به آقای نعمت‌اله اعتماد خیلی زیادی داشتم وگرنه من برای متنی که تعریف نشده باشد که قرارداد نمی‌بندم. من برای این سریال زحمت خیلی زیادی کشیده بودم و همانطور که می‌دانید سالیانه در جشنواره سه یا چهار فیلم دارم و امسال فقط «گاهی» را داشتم. چون تمام سال با عشق مشغول بازی در «پشت‌بام تهران» بودم.

شما به تازگی به پروژه‌ی «مرداد» پیوسته‌اید. نقش شما در این کار چطور است؟

راستش بر اساس قرارداد حق ندارم خبری را از پروژه منتشر کنیم. ولی در همین حد به شما بگویم که کار فوق‌العاده است و یکی از بهترین فیلمنامه‌هایی است که من در دو سه سال گذشته خوانده‌ام و این که جناب آقای کامیار، کارگردان کار یک حقوقدان هستند و نگاهی که به زندگی انسان‌ها در جامعه و معضلات اجتماعی دارند، برای من بسیار جذاب است.

علاوه بر این نقش من در این کار بسیار ریسکی است و برایش هیجان دارم و اگر درست دربیاید، می‌تواند محصول تمام تجربیاتی باشد که در این یازده سال در سینما به دست آورده‌ام.

همکارانم آقای فروتن، خانم کرامتی، خانم بختیاری هم در این کار هستند و کار با آقای فروتن برای من نوستالژیک است چون در اولین کارم با ایشان هم‌بازی بودم و در این یازده سال هیچ‌وقت فرصت همکاری مجدد با ایشان را نداشتم.

گردآوری و تنظیم توسط: سایت و مجله سرگرمی ناقلا

پرتال خبری واکنش: سردار آزمون، مهاجم ۲۱ ساله روستوف و تیم ملی ایران دیروز  به بیمارستان آسیا رفت و از سارا عبدالمالکی، راگبی باز جوان و آسیب دیده تیم ملی عیادت کرد.

پرتال اجتماعی واکنش: سپهر حیدری عکسی در اینستاگرامش به اشتراک گذاشت و خطاب به نامزدش در روز ولنتاین نوشت:

♥♥♥

از لحظه ای که پا در قلب من گذاشتی. نفس کشیدن برای من معنا دار شد نمی دانم کدام صفتت را نام ببرم و برای کدامین مهربانیت خدا را شاکر باشم فقط می توانم با زبان قاصرم با صدای بلند فریاد بزنم همسرم خدا رو شکر به خاطر اینکه هستی و خدا رو شکر که خدا بهترینش را به من هدیه داد ممنون به خاطر اینکه با وجودت بزرگترین ارامش دنیا را به من دادی خدایا کمک کن بتونم ذره ای از معرفتش را جبران کنم ولنتاینت مبارک دلیل زنده ماندنم.

ایران نوشت: پسری در هواخواهی از مادرش مردی را در کرمان کشت و به پایتخت گریخت تا اینکه پس از 5 ماه دستگیر شد.
این جنایت چهارم شهریورماه سال جاری وقتی جسد مردی در برابر بیمارستان شهر عنبرآباد پیدا شد تحت پیگیرد ویژه قرار گرفت.
مأموران جسد را داخل خودروی نقره‌ای رنگی دیدند و تجسس‌ها نشان داد وی مردی به نام صفا 35 ساله بوده و قاتل با شلیک به قلبش دست به این جنایت زده است. آشنایان صفا خیلی زود نزد پلیس فاش کردند که پسری به نام محمود پیکر نیمه‌جان قربانی را به بیمارستان رسانده است.
با گذشت 5 ماه از جنایت مسلحانه و در حالی که تحقیقات برای شناسایی و دستگیری پسر 25 ساله به عنوان مظنون اصلی جنایت ادامه داشت، مأموران پلیس تهران متوجه شدند محمود پس از فرار به تهران آمده و زندگی مخفیانه ای را آغاز کرده است. در ادامه با شناسایی مخفیگاه این مرد، او در حوالی خیابان خیام دستگیر شد.
صبح دیروز محمود در دادسرای امور جنایی تهران به قتل صفا اعتراف کرد و گفت: یک سال پیش پدرم به خاطر تصادف رانندگی بدون گواهینامه که منجر به مرگ بود به زندان افتاد. صفا از دوستان پدرم بود که در این مدت به خانه ما رفت و آمد داشت. روز حادثه مادرم با من تماس گرفت و گفت: مزاحم وی شده است.
بلافاصله من به خانه رفتم و متوجه شدم خودروی صفا جلوی در پارک است. وقتی از پشت پنجره داخل خانه را دیدم مرد شیطان صفت با مادرم گلاویز شده بود و در حال ضرب و شتم مادرم بود، من نیز کنترلم را از دست دادم و با ورود به خانه تفنگ شکاری که متعلق به برادرم بود را برداشته و با صفا درگیر شدم. پسر جوان اضافه کرد: صفا با دیدن تفنگ ترسید و به سمتم آمد تا آن را از من بگیرد اما نمی دانم چگونه یک تیر شلیک شد و به قلب او خورد. بعد از اینکه مقتول روی زمین افتاد او را سوار خودرویش کردم و به جلوی بیمارستان رساندم، بعد هم از ترس دستگیری به تهران فرار کرده و با اجاره خانه‌ای در محله خیام زندگی مخفیانه ام را آغاز کردم تا اینکه سرانجام دستگیر شدم.

گردآوری و تنظیم توسط: سایت و مجله سرگرمی ناقلا

باشگاه خبرنگاران جوان نوشت : اجرای کنسرت شجاعت‌ حسین‌خان سی‌تارنواز مطرح هندی در جشنواره موسیقی فجر لغو شد.

کنسرت شجاعت‌ حسین‌خان سی‌تارنواز مطرح هندی که طبق برنامه‌ی از پیش اعلام‌شده توسط ستاد جشنواره موسیقی فجر، عصر امروز (یکشنبه، 25 بهمن) باید در برج میلاد روی صحنه می‌رفت، لغو شد.

این نوازنده به‌دلیل مشکلاتی که در گرفتن روادید ایران داشت، موفق به حضور در کشور نشد.

همچنین اعلام شده است که وزارت امور خارجه برای صدور روادید این هنرمند تلاش‌هایی را کرده، اما این اقدامات برای رسیدن «شجاعت حسین‌خان» به جشنواره امسال نتیجه نداده است.

براساس اطلاعات گرفته‌شده از منابع موثق، این هنرمند هندی اصرار داشت تا مهر روادید ایران در گذرنامه‌اش نباشد و با گرفتن روادید کاغذی به کشورمان سفر کند تا برای برگزاری کنسرت در آمریکا با مشکل مواجه نشود؛ اما به‌دلیل محقق نشدن این خواسته، شجاعت‌خان نمی‌تواند در جشنواره موسیقی فجر اجرایی داشته باشد.

ساعتی پیش همچنین خبر لغو دو کنسرت دیگر نیز اعلام شد؛ به این ترتیب «کاوه یغمایی» و گروه موسیقی «تندر» نیز از جدول اجراهای سی‌ویکمین دوره جشنواره موسیقی فجر خط خوردند.

گردآوری و تنظیم توسط: سایت و مجله سرگرمی ناقلا

پل یخسازی رشت محلی برای خودکشی جوان ۲۶ ساله شد.  یک پسر ۲۶ ساله به دلایل نامعلومی خود را از بالای پل یخسازی رشت به پایین پرتاب کرد.

تصویر را باشگاه خبرنگاران منتشر کرده است.

به گزارش بولتن نیوز؛علیرضا بیرانوند در بازی با استقلال دستکش هایش قرمز بود.او که تا همین چند وقت پیش قرار بود پرسپولیسی شود و مذاکراتی جدی هم با مسئولان این تیم داشت در نهایت نتوانست رضایت نفتی ها را بگیرد و در این تیم ماندگار شد.

خبرورزشی در این مورد نوشته است:بیرانوند در بازی با استقلال عملکرد خوبی داشت و چند موقعیت ایده آل را از استقلالی ها گرفت.او که چند ماه پیش در اینستاگرامش نوشته بود استقلالی است در این بازی به سمت طرفداران استقلال عدد 6 را نشان داد.

این در حالی است که البته بعضی از تماشاگرنماها هم قبل از اینکه او این کار را انجام بدهد علیه بیرانوند شعاد داده بودند.

سیرم، روستایی از توابع بخش پاپی شهرستان خرم‌آباد و در دهستان تنگ‌هفت قرار دارد. ارتفاعات برفگیر این روستا هر سال در فصل زمستان پذیرای گردشگران از شهرهای مختلف لرستان و استان‌های همجوار است.